Toen Bethesda eerder deze week * Oblivion Remastered * onthulde, was mijn opwinding voelbaar. De reis van 2006 naar Tamriel, ooit gekenmerkt door zijn eigenzinnige, aardappelgezicht en wazige graslanden met lage resolutie, is tot nu toe omgezet in de meest visueel verbluffende * Elder Scrolls * -spel. Ik ben geconditioneerd door eerdere HD -remasters om minder te verwachten dan geweldige resultaten - denk aan *Mass Effect Legendary Edition *en *Dark Souls Remastered *, die nauwelijks verschillen van hun Xbox 360 -originelen. Toch was het zien van de keizerlijke stad, een plaats die ik bijna twee decennia geleden verkende, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, ronduit verbazingwekkend. De game heeft niet alleen een visuele revisie, maar ook verbeteringen in gevechten, RPG -systemen en tal van andere details. Dit heeft me ertoe gebracht om me af te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar, virtuo's, het project verkeerd hadden genoemd. Moet het niet worden genoemd * Oblivion Remake * in plaats daarvan?
Het lijkt erop dat ik niet de enige was die hierover nadenkt. Fans over de hele linie hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, een senior game -ontwerper op de originele *vergetelheid *, merkte op: "Ik weet niet zeker of het woord] remaster het daadwerkelijk doet." Aanvankelijk sceptisch, na een aantal uren in het spel te hebben gedoken, werd het me duidelijk - * Oblivion Remastered * ziet er misschien uit als een remake, maar het speelt als een remaster.
De reden * Oblivion * ziet eruit als een remake is eenvoudig: Virtuo's heeft elk actief zorgvuldig opnieuw ontworpen. Van bomen tot zwaarden en afbrokkelende kastelen, alles wat je op het scherm ziet, is gloednieuw. Deze revisie brengt het spel naar moderne grafische normen met verbluffende texturen, mooie verlichting en een nieuw fysica -systeem waardoor elke pijl- en wapenstaking realistisch aanvoelt. Zelfs de NPC's zijn, hoewel bekend, volledig nieuwe modellen. Dit ambitieuze project verwerpt het idee om slechts "eruit te zien zoals je je herinnert" en streeft in plaats daarvan naar uitzonderlijk te zijn volgens 2025-normen, waardoor het de mooiste Bethesda Game Studios RPG tot nu toe is. Als ik dit vóór de geruchten van de remaster had gezien, heb ik het misschien aangezien voor *de Elder Scrolls 6 *.
Maar de verbeteringen gaan verder dan visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd, waardoor het hanteren van een langsword veel meer bevredigend aanvoelt dan het ballonachtige schermen van het origineel. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule en elk menu, van Quest-tijdschriften tot dialoog en minigames zoals lockpicking en overtuiging, is vernieuwd. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van *Oblivion *en *Skyrim *s benaderingen. En ja, je kunt eindelijk sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades zou je kunnen beweren dat we ons wagen in remake -territorium.
Toch blijft het onderscheid tussen remaster en remake troebel. De industriële normen voor deze voorwaarden zijn niet goed gedefinieerd, wat leidt tot verwarring. Bijvoorbeeld, Rockstar's "Definitive Edition" Remasters of the *Grand Theft Auto *Trilogy zijn duidelijk PlayStation 2-Aer-games met verbeterde texturen en verlichting, terwijl de *Crash Bandicoot N. Sane Trilogy *, ook wel een remaster genoemd, ook een nieuwe activa beschikt en er modern uitziet. Remakes zoals Bluepoint's * Shadow of the Colossus * en * Demon's Souls * herbouwen games vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen. * Resident Evil 2* herontwerp interacties binnen zijn overlevingshorror framework, en* Final Fantasy 7 remake* en* wedergeboorte* veranderen ontwerp, script en verhaal radicaal. Deze voorbeelden tonen het ontbreken van een uniforme filosofie voor wat een remake is.
Traditioneel bracht het opnieuw opbouwen van een spel helemaal opnieuw in een moderne motor met het label een remake, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de originele technologie. Deze definitie raakt echter verouderd. Een meer passende moderne definitie kan een remaster categoriseren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game onderhoudt met kleine kwaliteit van leven verbeteringen, terwijl een remake de game volledig opnieuw ontwerpen. Dit zou herclassificeren * Demon's Souls * en * Metal Gear Solid: Delta * als remasters, die de term "remake" reserveren voor games die hun voorgangers echt opnieuw uitvinden.
Dus, is * Oblivion Remastered * een remake of een remaster? Na het te hebben gespeeld, is het duidelijk dat het toepasselijk wordt genoemd. De nieuwe activa en de ray tracing van Unreal Engine 5 laten er fris uitzien, maar onder het oppervlak behoudt het de kernelementen van het originele spel uit 2006. Bethesda benadrukte: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."
De wortels van de game zijn onmiskenbaar. Het laden van schermen verschijnt nog steeds achter elke deur, de overtuiging -minigame blijft verbijsterend Ondanks de interface -upgrade, stadsontwerpen voelen als vereenvoudigde podiumsets, NPC's bewegen en spreken ongemakkelijk, en gevechten, zelfs na upgrades, voelt zich los. De game behoudt ook zijn aandeel bugs en glitches, waardoor het eigenzinnige charme van het origineel wordt bewaard.
Slechts enkele maanden geleden toonde Obsidian's * Avowed * een moderne kijk op * Elder Scrolls * Elements, met zijn dynamische gevechts- en exploratiemechanica waardoor * Oblivion Remastered * zich verouderd voelde. Toch schijnt * Oblivion Remastered * nog steeds in 2025. De wereld is betoverend, met uitgestrekte velden die doen denken aan Rohan gevuld met mysteries. De ambitieuze kenmerken, zoals dynamische kabouteroorlogen en boeiende queststructuren, blijven zelfs vandaag overtuigend. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend tegen de achtergrond van meer recente, handige spellen. De dialoog mist echter finesse, zijn systemen verbonden onhandig en het niveauontwerp voelt oud. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar * Oblivion Remastered * gaat over het herleven van de oorspronkelijke ervaring.
Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne kwaliteitsnormen te voldoen. * Oblivion* weerspiegelt dit met zijn visuele verbeteringen verwant aan 4K -filmrestauraties zoals* Jaws* en* The Godfather* - visueel verbluffend maar onmiskenbaar uit hun tijdperk. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, vergeleek de game -engine in de hersenen en onwerkelijk 5 voor het lichaam, en benadrukt dat de kerngameplay onaangeroerd blijft terwijl de visuele ervaring wordt herleven.
* Oblivion Remastered* is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. Het legt een hoge lat voor remasters, in tegenstelling tot *Mass Effect Legendary Edition *, die slechts een opgeruimde heruitgave was, of *Grand Theft Auto: The Trilogy *, die voelde als een geldgreep. * Oblivion Remastered* ziet eruit als een remake gemaakt met passie maar speelt als een remaster gekoesterd door fans, die de perfecte balans van nostalgie en moderniteit belichaamt.
