Er is de afgelopen maanden een intrigerende ontwikkeling die zich ontvouwde in de PlayStation Store en Nintendo Eshop, waar gebruikers een toestroom hebben opgemerkt van wat in de volksmond "slop" is genoemd. Deze term verwijst naar een toename van games van lage kwaliteit die generatieve AI- en misleidende winkelpagina's lijken te exploiteren om nietsvermoedende kopers te lokken in inkoopspellen die hun beloften niet nakomen.
Publicaties zoals Kotaku en Aftermath hebben deze kwestie licht geworpen, met name benadrukken hoe de eShop een broedplaats is geworden voor deze misleidende spellen. Het probleem is nu uitgebreid tot de PlayStation Store, waarbij de sectie "Games to Wishlist" een hotspot wordt voor deze dubieuze inzendingen. Deze spellen, vaak gecategoriseerd als SIM -games, zijn voortdurend te koop, nabootsen van thema's van populaire titels en zelfs ronduit kopiëren van hun namen. Ze bevatten vaak hyper-gestyliseerde kunst en screenshots die wijzen op het gebruik van generatieve AI, maar de werkelijke gameplay en visuals contrasteren met de beloften van de winkel. Spelers vinden deze spellen vaak janky, met onvoldoende besturingselementen en tal van technische problemen, die weinig bieden in termen van boeiende inhoud.
De situatie wordt verergerd door het feit dat deze spellen worden uitgewerkt door een klein aantal ongrijpbare bedrijven, die notoir moeilijk te traceren zijn, zoals opgemerkt door YouTube Creator Dead Domain . Deze bedrijven rebranden vaak om de verantwoordingsplicht verder te compliceren. Deze stroom van "slop" heeft geleid tot toenemende eisen van gebruikers voor een betere regulering van deze winkelpuien, met name omdat technische prestaties op de Nintendo Eshop blijven dalen onder de spanning van deze contentoverbelasting.
De magische wereld van cert
Om te begrijpen hoe deze games op deze winkelpuien belanden, heb ik acht anonieme experts in game -ontwikkeling en -publicatie geraadpleegd, die uitgebreide ervaring hebben in Steam, Xbox, PlayStation en Nintendo Switch. Ze gaven inzicht in het certificeringsproces, wat cruciaal is voor game -release op elk platform.
Het certificeringsproces (of "certje") omvat meestal ontwikkelaars of uitgevers die hun spel pitchen voor de platformhouder, toegang krijgen tot backend -portals en Devkits. Vervolgens vullen ze formulieren in met de functies en technische vereisten van het spel. Het CERT -proces zorgt ervoor dat de game voldoet aan specifieke platformnormen, zoals het afhandelen van corrupte saves of controller -ontkoppingen. In tegenstelling tot Steam en Xbox, die hun vereisten publiceren, houden Nintendo en Sony de hunne privé.
Certificering verifieert ook wettelijke naleving en naleving van ESRB -beoordelingen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is Cert geen QA -controle, maar eerder een nalevingstest om ervoor te zorgen dat het spel voldoet aan hardwarespecificaties. Als een game cert faalt, wordt deze teruggestuurd voor fixes, vaak met vage feedback, vooral van Nintendo.
Voor- en midden
Wat betreft winkelpagina's vereisen platformhouders nauwkeurige screenshots, maar missen een rigoureus proces om dit af te dwingen. Beoordelingen richten zich voornamelijk op het vermijden van concurrerende beelden en het waarborgen van taalverschillende. Een voorbeeld werd gegeven wanneer een ontwikkelaar ten onrechte pc -screenshots heeft ingediend voor een schakelspel, die werden gemarkeerd door Nintendo. Het winkelteam en het CERT -team werken echter onafhankelijk, soms op verschillende continenten, die toezicht compliceren.
Nintendo en Xbox Review Alle wijzigingen in de winkelpagina, terwijl PlayStation een enkele controle uitvoert in de buurt van de lancering, en Valve alleen beoordelingen in eerste instantie, waardoor latere wijzigingen zonder verdere beoordeling mogelijk zijn. De handhaving van de nauwkeurigheid van de winkelpagina varieert en de boete voor misleidende inhoud is meestal slechts een verzoek om het aanstootgevende materiaal te verwijderen.
Interessant is dat geen van de console -winkelpuien beleid heeft tegen het gebruik van generatieve AI, terwijl stoom ontwikkelaars vraagt om het gebruik ervan bekend te maken zonder het te beperken.
Eshop naar Eslop
De vraag blijft: waarom zijn de winkels van Sony en Nintendo overstroomd met deze SIM-games van lage kwaliteit, terwijl Xbox en Steam minder getroffen lijken? De sleutel ligt in de goedkeuringsprocessen. Microsoft Detart Games per-game op unieke wijze, waardoor het voor games van lage kwaliteit moeilijker is om de winkel te overspoelen. Nintendo, Sony en Valve keuren daarentegen ontwikkelaars goed, waardoor ze meerdere games gemakkelijker kunnen uitbrengen zodra ze zijn goedgekeurd.
In het bijzonder lijkt het proces van Nintendo kwetsbaar voor exploitatie, waarbij ontwikkelaars twijfelachtige titels kunnen vrijgeven met minimale gevolgen. Sommige ontwikkelaars gebruiken tactieken zoals het vrijgeven van bundels met eeuwige kortingen om bovenaan de verkoop en nieuwe releaselijsten te blijven, waardoor er meer verdienstelijke games worden uitgedrukt.
Hoewel generatieve AI vaak wordt beschuldigd, gaat het kernprobleem meer over het gemak van overstromingswinkels met generieke, lage opzettingsgames. De samengestelde winkelpagina's van Xbox helpen dit probleem te verminderen, waardoor het voor gebruikers minder zichtbaar is. PlayStation's sectie "Games to Wishlist", gesorteerd op releasedatum, promoot deze games onbedoeld.
Steam, ondanks het feit dat het de meest potentiële "slop" heeft, profiteert van robuuste sorteer- en ontdekkingsopties, en de constante vernieuwing van nieuwe releases helpt de impact van deze spellen te verdunnen. Nintendo lijkt echter het minst effectieve systeem te hebben, waarbij simpelweg alle nieuwe releases in een niet -gesorteerde lijst worden gedumpt.
Alle games toegestaan
De oproep voor een betere regelgeving is luid, maar reacties van Nintendo en Sony zijn stil geweest. Ontwikkelaars zijn sceptisch over belangrijke verbeteringen, met enige hoop dat de Nintendo Switch 2 een meer gebruiksvriendelijke aanpak zou kunnen volgen die vergelijkbaar is met de webbrowserversie van de ESHOP.
Sony heeft in het verleden actie ondernomen tegen soortgelijke kwesties, wat suggereert dat ze dit opnieuw zouden kunnen doen. Overdreven agressieve filtering, zoals te zien in de "Better Eshop" van Nintendo Life, kan echter ten onrechte legitieme indie -games categoriseren, waardoor bezorgdheid over mogelijke overbereik in kwaliteitscontrole wordt geuit.
Ontwikkelaars benadrukken dat hoewel ze de noodzaak van regelgeving begrijpen, ze vrezen dat strenge maatregelen per ongeluk zich kunnen richten op kwaliteitsgames. De uitdaging voor platformhouders is om een evenwicht te vinden tussen een verscheidenheid aan games terwijl ze cynische cashgrepen bewerkt, een taak gecompliceerd door het enorme volume van inzendingen die ze moeten beoordelen.
Het gedeelte 'Games to Wishlist' in de PlayStation -winkel op het moment dat dit stuk werd geschreven.
Nintendo's browser storefront is ... prima, eerlijk gezegd?
