"Atomfall Massacre: ik werd gek en doodde alles"

Begin aan een spannend avontuur door het Engelse platteland met Atomfall, de nieuwste overlevingswedstrijd van Sniper Elite Developer, Rebellion. Ik had onlangs de kans om in deze game te duiken tijdens een praktische sessie in een pub in Noord-Londen, en was gefascineerd door zijn open missieontwerp en spookachtige sfeer. In een moment van waanzin merkte ik dat ik elke NPC in zicht aanviel, inclusief een nietsvermoedende oudere vrouw, met een cricket vleermuis. Laat me duiken in de redenen achter mijn acties.

In Atomfall kan elke NPC, van de laagste grom tot cruciale quest-givers, worden gedood. Toen ik aan de demo begon, wilde ik deze functie testen, zij het op een nogal ongeraffineerde manier. Nauwelijks minuten na het verkennen van de digitale cumbria heeft ik per ongeluk een tripwire geactiveerd, waardoor ik drie bewakers had gedwongen om een ​​cricketvleermuis te verzenden, nu doordrenkt met bloed.

Later verwierf ik een boog en pijl, die mijn voorliefde voor boogschieten in games bevredigde. Uitgerust voor zowel nauwe als langeafstandsgevechten, liet ik mijn cricket-bat een broodnodige pauze. Temidden van mijn verkenning kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een knipoog naar de folk horror -elementen die de gesegmenteerde wereld van Atomfall van "open zones" doordringen. Deze elementen creëren een verontrustende sfeer en voeden het mysterie van wat er is gebeurd in dit eens vreedzame, nu bestraalde deel van Engeland.

Mijn contemplatie werd onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden de perfecte doelen voor mijn nieuwe boog, en terwijl ze vielen, kon ik het niet helpen, maar voelde ik me als Robin Hood. De boog was bevredigend om te gebruiken, maar wat me meer intrigeerde, was de innovatieve benadering van Atomfall van uithoudingsvermogen. In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het spel een hartslagmeter die stijgt met fysiek veeleisende acties. Sprint kan uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw richtstabiliteit beïnvloedt. Een handleiding voor het beheersing van de boog die ik later vond, stond me in staat om de impact van een hoge hartslag op mijn boogschieten te verminderen. Hoewel de Skill Tree misschien niet het meest complex is, biedt het voldoende flexibiliteit om de vaardigheden van je personage aan te passen aan je favoriete speelstijl, of het nu stealth of gevecht is.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen

Mijn hoofddoel bleef onduidelijk toen ik de regio Casterfall Woods verkende. Na een briefje zocht ik een kruidkundige genaamd Moeder Jago in de buurt van een oude mijn. Onderweg duidt op het vertellen van milieuverhalen naar een groter verhaal, met een elektriciteitscentrale die een glinsterende, olieachtige werveling uitzendt en een telefoonbox die een enge waarschuwing geeft om uit het bos te blijven.

Het pad was bezaaid met griezelige aanrakingen, zoals een oud botenhuis met een alarmsysteem en een heuvel met schedels, wat bijdroeg aan de gespannen sfeer van Atomfall. Vergelijkingen met Fallout zijn gemaakt, maar ik vind Stalker en het vervolg om meer passende referenties te zijn in termen van zowel toon als gameplay.

Na nog een Druïde bloedbad bereikte ik moeder Jago bij haar schilderachtige toewijzing. Ondanks haar cryptische reacties deed de ontmoeting me denken aan klassieke point-and-click-avonturen, waar het verkennen van elk gesprek cruciale aanwijzingen kon opleveren. Jago bood waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, zogenaamd door de Druïden in hun versterkte kasteel. Met deze nieuwe lead ging ik op zoek naar het boek.

Met het open ontwerp van Atomfall kon ik het kasteel vanuit elke hoek naderen. Onderweg hield ik me bezig met de "Battle of the Forecourt" bij een verlaten benzinestation, met behulp van een granaat en nagelbom tegen een Druïde patrouille. Hoewel de vijandelijke AI reactiever zou kunnen zijn, was het gevecht bevredigend. Het is echter duidelijk dat Atomfall prioriteit geeft aan exploratie en het blootleggen van de geheimen van de wereld boven topgevechten.

In het kasteel vond ik een gesloten hut met een briefje dat suggereerde dat de sleutels ver naar het zuidoosten waren. Atomfall schuwt objectieve markers, waarbij spelers de kaart moeten bestuderen en hun eigen markers instellen. Negerend het briefje, ging ik naar de centrale keep, waar ik meer druïden stuurde maar geen teken van het boek vond. Dit weerspiegelt het uitdagende missieontwerp van Atomfall en moedigt spelers aan om grondig te verkennen zonder expliciete begeleiding.

Volgens de MAP -coördinaten kwam ik een Monster van Poison Plant tegen en gebruikte ik mijn Skyrim -vaardigheden om het te omzeilen en de sleutels op te halen. Terugkerend naar de hut, vond ik alleen een voordeelpunt en munitie, geen van beide het boek dat ik zocht.

Ik waagde dieper in het kasteel en doodde de Hogepriesteres en haar volgers, ontdekte een SMG, een gifbomrecept en een atoombatterij die wijst op nieuwe missies. Toch bleef het boek ongrijpbaar.

Xbox Games -serie Leerlijst

Na mijn sessie hoorde ik dat het boek in het kasteel was, op een tafel die ik over het hoofd had gezien. Gefrustreerd en geloven dat het boek misschien een list is, confronteerde ik moeder Jago, uiteindelijk om haar te vermoorden in een gevlekte verwarring. Toen ik haar lichaam zocht, vond ik een recept dat het Monster van het gifmoeras kon bestrijden en besefte dat dit de informatie was die ze van plan was om voor het boek te ruilen.

De gameplay van Atomfall kan van vier tot 25 uur duren, met gevarieerde ervaringen voor elke speler. Een collega -demo -deelnemer kwam een ​​gecrashte helikopter tegen en verkende een regio met moordende robots en mutanten, met de diepte en variëteit van de game.

Hoewel sommigen de doelstellingen van Atomfall misschien te vaag vinden, beloont het spel degenen die zijn uitdagende Quest -ontwerp omarmen. De wazige lijnen tussen zij- en hoofddoelstellingen voegen spanning toe en moedigen spelers aan om hun eigen verhalen en eindes te maken in dit mysterieuze, post-apocalyptische Engelse platteland.

Met bloed op mijn handen van de vroegtijdige ondergang van moeder Jago, concludeerde ik mijn sessie op echte Britse mode: cricket bat in de hand, op weg naar de kroeg om te wachten tot de chaos verdwijnt.