De leiders van de beschaving zijn zo iconisch als de beschavingen zelf. De benadering van Firaxis om de leider van elke natie te selecteren is in de loop der jaren aanzienlijk geëvolueerd. Laten we de evolutie van het rooster van de beschaving VII en hoe het leiderschap opnieuw definiëren.
← Keer terug naar Sid Meier's Civilization VII Hoofdartikel
Civ VII definieert opnieuw wat het betekent om een leider te zijn
Sinds de eerste game zijn CIV -leiders een integraal onderdeel van de identiteit van de serie en vormen ze de kern van elke beschaving. Elke leider belichaamt de essentie van hun beschaving, waardoor ze net zo essentieel zijn voor gameplay als de beschaving zelf. De definitie van "leider" en hun invloed is echter geëvolueerd bij elke aflevering, wat een groeiende diversiteit en creativiteit in hun ontwerp weerspiegelt.
Deze verkenning duikt in de geschiedenis van de beschaving en onderzoekt de evolutie van zijn leiderrooster, de veranderingen in elke iteratie en hoe beschaving VII op unieke wijze leiderschap opnieuw definieert.
De vroege dagen: een club van superkrachten
De originele beschaving bevatte een relatief eenvoudig rooster in vergelijking met latere games. Meestal bestaande uit wereldwijde superkrachten uit het begin van de jaren negentig en de oudheid, waren de leiders grotendeels voorspelbaar.
Met beperkte ontwerpbereik en technische mogelijkheden omvatte het spel slechts 15 beschavingen, met mensen als Amerika, Rome, Griekenland, Japan, China, Frankrijk, Egypte en Rusland. Leiderschap was eenvoudig - elke leider was een historisch staatshoofd. De selectie gaf prioriteit aan algemeen herkende cijfers.
Dit resulteerde in leiders als Abraham Lincoln, Tokugawa Ieyasu, Mahatma Gandhi en Julius Caesar, naast meer controversiële figuren zoals Mao Zedong en Joseph Stalin. Elizabeth I was de enige vrouwelijke leider. Dit was een directe, bijna leerboekbenadering, begrijpelijk gezien de releasedatum van de game. De serie zou echter snel evolueren.
Civ II via V: vergrotende diversiteit en creativiteit
Civilization II breidde zowel het leiderrooster als de vertegenwoordigde beschavingen uit. Minder bekende machten zoals de Sioux debuteerden naast extra historische superkrachten, zoals de Spanjaarden. Aanzienlijk introduceerde Civ II een afzonderlijk rooster met vrouwelijke leiders.
De definitie van "leider" verbreedde. Cijfers cruciaal voor de identiteit van hun beschaving, zelfs als ze niet staat, stonden centraal. Voorbeelden zijn Sacagawea voor de Sioux en Amaterasu voor Japan.
Civ III, terwijl hij het afzonderlijke vrouwelijke selectie verwijderde, integreerde meer vrouwen in het hoofdrooster (zes in totaal). Sommigen vervingen historisch dominante mannelijke tegenhangers; Joan of Arc verving Napoleon voor Frankrijk en Catherine de Grote verving Stalin voor Rusland.
Door Civ IV en V, zowel de roostergrootte als de definitie van leiderschap breidden zich enorm uit. Leiders waren niet langer alleen staatshoofden; Revolutionairen, generaals, hervormers en zelfs consorts werden gebruikelijk. Traditionele boegbeelden werden vervangen of verdubbeld. Voorbeelden zijn Wu Zetian die Mao Zedong vervangt voor China, en zowel Victoria I als Elizabeth I die Engeland vertegenwoordigen. De focus verschoof uit uitsluitend de krachtige en beroemde naar een bredere weergave van de mensheid.
Civilization VI: een bloei van karakter en creativiteit
Civilization VI zag karakterisering, diversiteit en creativiteit nieuwe hoogten bereiken. Leiders werden gepresenteerd als gestileerde geanimeerde karikaturen. Leider persona's - alternatieve versies die de nadruk leggen op verschillende aspecten van de persoonlijkheid of regel van een leider - werden geïntroduceerd, die gevarieerde speelstijlen aanboden. Minder bekende cijfers van minder prominente beschavingen sloten zich aan bij het rooster.
Lautaro van de Mapuche, een symbool van weerstand tegen de Spaanse verovering, werd een prominent voorbeeld. Bà Triệu, een Vietnamese krijger, en koningin Gorgo van Sparta, die verschillende aspecten van Grieks leiderschap vertegenwoordigen, verbreedde de vertegenwoordiging verder.
Leiders werden niet langer alleen gedefinieerd door hun hele nalatenschappen, maar door verschillende periodes van hun leven. Eleanor van Aquitaine zou Frankrijk of Engeland kunnen leiden, en Kublai Khan zou de Mongolen of China kunnen leiden. Meerdere leideropties voor beschavingen zoals Amerika (Lincoln of Roosevelt) en China (Qin Shi Huang, Wu Zetian of Yongle) werden ook geïntroduceerd. Leader Personas voegde verdere diversiteit toe, met cijfers als Catherine de Medici, Theodore Roosevelt en Victoria die alternatieve versies ontvingen met unieke speelstijlen.
Civilization VII: een nieuw perspectief op leiderschap
Civilization VII vertegenwoordigt het hoogtepunt van de evoluerende leiderselectiefilosofie van Firaxis. Het beschikt over het meest diverse en creatieve rooster tot nu toe, met onconventionele leiders, meerdere persona's en zorgvuldig samengestelde keuzes afgestemd op verschillende speelstijlen.
De mix-and-match benadering van beschavingen en leiders zorgt ervoor dat nog minder bekende cijfers centraal staan. Harriet Tubman, de Amerikaanse abolitionist, is een goed voorbeeld, haar leiderschap gericht op infiltratie en spionage. Niccolò Machiavelli belichaamt, ondanks dat hij geen staatshoofd is, de zelfbediende diplomatie van zijn geschriften. José Rizal van de Filippijnen, een leider gericht op diplomatie en verhalende gebeurtenissen, vertegenwoordigt ook een belangrijke toevoeging.
Meer dan bijna 30 jaar is de beschaving getransformeerd van een spel over superkrachten naar een diverse en fantasierijke verzameling grote geesten, die een breder verhaal over de mensheid vertelt. De definitie van leiderschap is geëvolueerd, maar de betekenis van degenen die de titel dragen blijft onwrikbaar.
← Keer terug naar Sid Meier's Civilization VII Hoofdartikel